სპილო ყველაზე დიდი ძუძუმწოვარია დედამიწაზე. სპილოს წონა 5-6 ტონაა, ხოლო სიმაღლე 3-5 მეტრია და ხმელეთის ყველაზე დიდი ცხოველია. სპილო ნაყოფს 22 თვე ატარებს მუცლით. ახალდაბადებული სპლიყვი დაახლოებით 150კგ-მდე აღწევს და დღეში 9 ლიტრამდე დედის რძეს სვამს, თუ დედის რძე შემოაკლდება მაშინ მეორე “დედა” წაეხმარება ხოლმე. სპილოს ხორთუმი წაგრძელებული ცხვირია რომელიც ზედა ტუჩთან არის შეერთებული. სპილო გამოკვეთილი დიდი ყურების საშუალებით იგრილებს თავს, რადგან ყურების სისხლის ტემპერატურა 5-6 გრადუსით ნაკლებია ორგანიზმის საერთო ტემპერატურაზე. მისი სქელი სვეტებივით ფეხის ტერფები მიწაზე დადგომისას ფართოვდება, რითაც საყრდენის ფართობს ზრდის. ეშვები ზედა ყბის გამონაზარდებია, ეხმარება გზის გაკვლევაში, მიწის გათხრაში, ისინი ხშირად ემტვრევა, უცვდება, მაგრამ დროთა განმავლობაში ეზრდება. ეშვის რეკორდული წონა 200 კგ-ია. სპილო ძირითადად ტროპიკოლ სარტყელში ცხოვრობს. მხოლოდ ამ ზონას ძალუძს გამოკვებოს ეს უზარმაზარი ცხოველი რომელიც დღე-ღამეში 300კგ-მდე მცენარეულ საკვებს მიირთმევს.

სპილო დაახლოებით 60-70 წელს ცოცხლობს, 12 წლისათვის უკვე ზრდასრულია, ხოლო 30-40 წელი, მათი ორგანიზმის გაფუჩქვნის ხანაა. სპილო სხვა ცხოველებისგან განსხვავებით თავისი სიკვდილით კვდება, (მისი მომრევი ცხოველთა სამყაროში არავინაა) თუ ადამიანმა არ მოუსწრაფა სიცოცხლე.

სპილოს ყველაზე დიდი მტერი ადამიანია. რადგან სპილოს ძვალი და ეშვები ძვირფასია და გამოიყენება სამკაულების, სამშვენისის, ბილიარდის ბურთების, როიალის კლავიშების და სხვა ძვირფასი ნივთების დასამზადებლად, რის გამოც აფრიკაში ყოველწლიურად 100 000 სპილოს კლავდნენ. პლასმასის გამოგონებამ და ნაკრძალების შექმნამ სპილო გადაშენებას გადაარჩინა მაგრამ მათი რაოდენობა ბოლო წლეების განმავლობაში ძლიერ შემცირდა. ინდური სპილოს გაწვთნა შესაძლებელია და მას მძიმე ტვირთების გადასატანად იყენებენ, ასევე ცირკებშიც ყავთ. აფრიკული სპილო არ იწვთნება. სპილოებს უძველეს დროში საომარ საქმეშიც იყენებდნენ. სპილოები საომარ ძალად პირველად ინდოელებმა გამოიყენეს, შემდგომ იყენებდნენ ელინისტური სახელმწიფოები და კართაგენი რომის წინააღმდეგ პუნიკურ ომებში…